Το ελληνικό "αμερικάνικο όνειρό σου....

Γεννήθηκες στην επαρχία κάπου στα 60's και μεγάλωσες με όλη την θέληση των γονιών σου να μην περάσεις αυτά που έζησαν αυτοί. Στα παρείχαν όλα όσα μπορούσαν, σου πλήρωσαν τα φροντιστήρια, σ'έστειλαν Αθήνα να σπουδάσεις, πήρες πτυχίο στα 8 χρόνια ,μπήκες σφήνα στο δημόσιο και τώρα είσαι άρχοντας... Κατάφερες να ζήσεις το ελληνικό όνειρό σου...
Στο Πολυτεχνείο το '73 δεν έτυχε να βρίσκεσαι αλλά στα παιδιά σου εκμυστηρεύεσαι πως αγωνίστηκες εκεί για την ελευθερία τους και συγκεκριμένα ήσουν απ'αυτούς που σώθηκαν απ'το τανκ στη πόρτα. Οι αξίες που τους έδωσες ήταν το σπίτι που κατασκεύασες πάνω στα καμμένα δάση, τα φράγκα που πήρες από φακελάκια ή από ψεύτικες υπογραφές(ανάλογα με το επάγγελμά σου) και η τηλεόραση TFT-Plasma που αγόρασες για να βλέπετε μπάλα. Στο σπίτι συνήθως ακούγοταν ο Καζαντζίδης αλλά δε σε πείραζε ο Ρουβάς και η Βανδή που ακούγονταν απ'το δωμάτιο των παιδιών. Θέατρο ή κινηματογράφο δεν τα πήγες, τα θεωρούσες δύσκολα αε σχέση με τον αγώνα του Ολυμπιακού στο Καραισκάκη. Τα μόρφωσες τα σπούδασες, τα πλήρωσες τα φροντιστήριά τους αλλά στη βιβλιοθήκη τους δε μπήκε ποτέ κανένας σαν τον Καμύ,τον Όργουελ,τον Καζαντζάκη αλλά ο Χάρυ Πότερ, ο Dan Brown και τα υπόλοιπα ράφια αποτελούνταν από παιχνίδια του play station και αμερικάνικες ταινίες.
Στο πανεπιστήμιο ήσουν αριστερός με τα όλα του. Έκανες αφισσοκόλληση, κατέβαινες στις πορείες με σημαιάκι, κυκλοφορούσες με έγχρωμη εφημερίδα. όμως αργότερα αποφάσισες πως ο Μαρξ δεν ανταποκρίνεται στις επιθυμίες και στις φιλοδοξίες σου και αποφάσισες να ταχθείς στην πράσινη φρουρά. Άφησες μούσι, έβαλες πουκάμισο και κοτλέ παντελόνι και έπιασες δουλεία. Για τα φακελάκια που έπαιρνες έφταιγε η δεξιά κυβέρνηση που δε σε πλήρωνε καλά και πάντα διεκδικούσες στο συνδικάτο όλο και πιό μεγάλους μισθούς...
Ο μπαμπάς και η μαμά σου γίναν γερογκρινάριδες,τους έβαλες σε ένα γηροκομείο και τους επισκέφτεσαι μία φορά το μήνα...Με τα παιδιά σου δεν ασχολήθηκες και πολύ. Από το γυμνάσιο τα πλάκωσες στα ιδιαίτερα και ένιωσες περήφανος με τον εαυτό σου όταν πέρασαν στο πανεπιστήμιο. Η συμβουλή που τους έδωσες για το πανεπιστήμιο ήταν με κριτήριο τα πόσα θα "μάζευαν" για να κάνουν "ζωή και κότα". Όλη την εβδομάδα δουλειά και το Σάββατο πας στο Βέρτη και τον Κιάμο. Καμιά φορά για στροφή στην ποιότητα πληρώνεις για να δεις Μητροπάνο ή Τερζή. Δε γουστάρεις πολύ τους Αλβανούς αλλά προσέλαβες Αλβανό να σου φτιάξει το εξωχικό στην Πάρνηθα, στην Πεντέλη ή στο Λουτράκι.
Τώρα κοντεύεις τα 60 και νιώθεις περήφανος για τη ματαιοδοξία σου. Ότι ήθελες το έζησες και τώρα στρώνεις και το μέλλον στα παιδιά σου στη Χαριλάου Τρικούπη ή σε οπαιδήποτε έγχρωμη οδό σε βοήθησε να φτάσεις εκεί που έφτασες.Πράγμα που θεωρείς πως σου άξιζε κιόλας.. Συγχρητήρια.. Πραγματοποίησες το ελληνικό "αμερικάνικο όνειρό" σου....Και πάλι συγχαρητήρια...