Για τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ...Τραγούδα και γέλα....

Θα μπορούσα να περιμένω μέχρι τις 4 Απριλίου, που είναι η επέτειος του θανάτου του, μα μετά αφότου άκουσα για 10η φορά στη ζωή μου την ομιλία του την ημέρα της πορείας προς την Ουάσιγκτον δεν άντεξα και θέλησα να το μοιραστώ. Θα δημοσιεύσω την ομιλία του μεταφρασμένη στα ελληνικά και το video της ομιλίας αυτής.
Για όσους δε γνωρίζετε για τον πατέρα Martin Luther King ήταν ο πρωτεργάτης του κινήματος για την κοινωνική ισότιμη αναγνώριση των μαύρων στην αμερικανική κοινωνία τη δεκαετία του'60. Ήταν ο άνθρωπος που ενέπνευσε χιλιάδες μαύρους αλλά και λευκούς αμερικανούς να αγωνιστούν, χωρίς καθόλου χρήση βίας, για την απομάκρυσνη του απαρτχάιντ.
Πολλοί δεν τον αποδέχονται και τον κατηγορούν, ότι κράτησε παθητική στάση, αυτοί και οι οπαδοί του κατά τις βίαιες εξεγέρσεις που προσπάθησαν επαναστατικά κινήματα όπως οι "Μαύροι Πάνθηρες" με αρχηγό τον Μουμία. Όμως η ιστορία έδειξε πως ο Martin Luther King με τις ιδέες του,, τον αγώνα στον οποίο ηγήθηκε που στηρίζθηκε στις ιδέες του Μχάντμα Κάντι κυρίως, παρά τις θρησκευτικές διαφορές, κατάφερε να εξασφαλίσει την κοινωνική και τη συνταγματική αναγνώριση της ισότητας των λευκών και των μαύρων.
Εδώ λοιπόν η ομιλία:
«Σας λέγω σήμερα, φίλοι μου, ότι παρά τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις της στιγμής, έχω ακόμη ένα όνειρο. Είναι ένα όνειρο γερά ριζωμένο στο αμερικανικό όνειρο.

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα αυτό το έθνος θα ξεσηκωθεί και θα ζήσει το αληθινό νόημα της πεποίθησής του: «Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυταπόδεικτες: ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι.»

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα στους κόκκινους λόφους της Γεωργίας οι γιοι των πρώην σκλάβων και οι γιοι των πρώην ιδιοκτητών θα μπορέσουν να καθήσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφότητας.

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα ακόμη και η Πολιτεία του Μισισιπή, μια έρημη Πολιτεία, πνιγμένη από τη λάβρα της αδικίας και της καταπίεσης, θα μεταμορφωθεί σε μια όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης.

Εχω ένα όνειρο ότι τα τέσσερα παιδιά μου μια ημέρα θα ζήσουν σε ένα έθνος όπου δεν θα κριθούν από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.

Εχω ένα όνειρο σήμερα.

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα η Πολιτεία της Αλαμπάμας θα μεταμορφωθεί σε μια κατάσταση όπου τα μικρά μαύρα αγόρια και κορίτσια θα μπορέσουν να πιαστούν χέρι χέρι με τα μικρά λευκά αγόρια και κορίτσια και να περπατήσουν μαζί σαν αδελφές και αδελφοί.

Εχω ένα όνειρο σήμερα.

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα κάθε κοιλάδα θα υψωθεί, κάθε λόφος και βουνό θα χαμηλώσει, οι ανώμαλοι τόποι θα γίνουν ομαλοί και οι στραβοί τόποι θα γίνουν ευθείς και η δόξα του Κυρίου θα αποκαλυφθεί και όλη η σάρκα μαζί θα την αναγνωρίσει.

Και αν η Αμερική πρόκειται να γίνει μεγάλο έθνος, αυτό πρέπει να γίνει πραγματικότητα. Ετσι, ας ηχήσει η ελευθερία από τις πελώριες κορυφές των λόφων του Νιου Χάμσιρ. Ας ηχήσει η ελευθερία από τα δυνατά βουνά της Νέας Υόρκης. Ας ηχήσει η ελευθερία από τα όρη Αλεγκένι της Πενσυλβανίας!

Ας ηχήσει η ελευθερία από τα χιονοσκέπαστα Βραχώδη Ορη του Κολοράντο!

Ας ηχήσει η ελευθερία από τις καμπυλώδεις κορυφές της Καλιφόρνιας!

Αλλά όχι μόνο· ας ηχήσει η ελευθερία από το Πέτρινο Βουνό της Γεωργίας!

Ας ηχήσει η ελευθερία από το όρος Λουκάουτ του Τενεσί!

Ας ηχήσει η ελευθερία από κάθε λόφο του Μισισιπή. Από κάθε βουνοπλαγιά ας ηχήσει η ελευθερία.

Οταν αφήσουμε την ελευθερία να ηχήσει, όταν την αφήσουμε να ηχήσει από κάθε χωριό και κάθε κωμόπολη, από κάθε Πολιτεία και κάθε πόλη, θα μπορέσουμε να επισπεύσουμε εκείνη την ημέρα που όλα τα παιδιά του Θεού, μαύροι άνθρωποι και λευκοί άνθρωποι, εβραίοι και εθνικοί, προτεστάντες και καθολικοί, θα μπορέσουν να ενώσουν τα χέρια και να τραγουδήσουν τα λόγια του παλιού νέγρικου ύμνου: «Επιτέλους ελεύθεροι! Επιτέλους ελεύθεροι! Ευχαριστούμε τον Παντοδύναμο Θεό, επιτέλους είμαστε ελεύθεροι!».»