Σχολείο-Πανεπιστήμιο...

Φοιτώ στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Πριν δύο χρόνια έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις και μου φαίνεται αιώνας από τότε.Ίσως γιατί ήταν κάποια χρόνια μεγάλης ταλαιπωρίας και κούρασης.
Στις πανελλήνιες έγραψα 13,2 Μαθηματικά Κατεύθυνσης και 19,7 Φυσική Κατεύθυνσης. Φυσική έπεσαν εύκολα θέματα. Μαθηματικά παρά το χαμηλό βαθμό ήμουν σίγουρος μαζί με τους καθηγητές μου πως άξιζα για παραπάνω. Ούτως ή άλλως στις πανελλήνιες δεν εξετάζεσαι μόνο στις γνώσεις σου. Παίζουν καθοριστικό ρόλο παράγοντες όπως η τύχη, η αυτοπεποίθηση εκείνες τις τρεις ώρες, το άγχος, η κούραση όλου του χρόνου που η καταραμένη βγαίνει εκείνη τη στιγμή.
Συνεπώς μπήκα στο Πολυτεχνείο με το σκεπτικό ότι στα Μαθηματικά και τη Φυσική ήμουν άσσος. Κι αν όχι άσσος ήμουν πολύ καλός. Με το που ,μπαίνουμε στο πρώτο μάθημα ρωτάει ο καθηγητής:" Είστε σίγουροι πως "ξέρετε" μαθηματικά;". Τολμώ να πω ότι κόλλησα για ένα δευτερόλεπτο παρ'αυτά μαζί και με τους περισσότερους συμφοιτητές μου απαντήσαμε ομόφωνα "ΝΑΙΙΙ". Ε τι βρήκες να ρωτήσεις κύριε καθηγητά; Τόσα χρόνια έχω λύσει άπειρες ασκήσεις,δε γίνεται να μην ξέρω. Μας αναθέτει μία άσκηση... Ούτε που την αγγίξαμε. Τελικώς την έλυσε με ένα τρόπο προφανέστατο που ήθελε αρκετά συνδυαστική σκέψη. Μετά καταλάβαμε πως όταν έλεγε αν ξέρουμε μαθηματικά εννοούσε πως δεν έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε μαθηματικά. Όλοι μπορούμε να υπολογίζουμε ένα ολοκλήρωμα Γ'λυκείου αλλά δεν έχουμε αποκτήσει τη φιλοσοφία και τον τρόπο σκέψης που χρειάζεται ή που σου προσφέρουν τα μαθηματικά.
Τις περισσότερες ασκήσεις στο Λύκειο τις αντιμετωπίζαμε, με την συμβουλή των καθηγητων μας πάντα, ως υποψήφιες για τις εξετάσεις. Δεν παρατηρούσαμε τη μαγεία ενός απίστευτου κόλπου επίλυσης μα το μεταφράζαμε αυτόματα σε μεθοδολογία. Η κατάσταση αυτή στο πανεπιστήμιο όμως δεν υφίσταται. Ακόμα και στην εξεταστικη δεν επιτρέπεται να μάθεις 100 ασκήσεις απ'έξω και να πας να γράψεις. Επιβάλλεται να υπάρχουν θεμελιώδεις γνώσεις, ιδιότητες, θεωρήματα, συνδυαστική σκέψη και πολύ φαντασία. Το προφανές είναι απλά η αρχή.
Στο σχολείο συνήθως κατηγορούσαμε τα σχολικά βιβλία. Εγώ θα μιλήσω για το Λύκειο διότι του Γυμνασίου τα κρίνω απαράδεκτα. Εγώ έβλεπα πως περιείχαν ασκήσεις που σου παρείχαν σε πολύ καλό βαθμό τις γνώσεις που χρειαζόσουν μέχρι τότε σε κάποια κεφάλαια. Ειδικά το βιβλίο της Γεωμετρίας του Λυκειου ήταν σκέτη απόλαυση. Οι πανελλήνιες έχοντας αρκετά υπερβολικές απαιτήσεις( καλώς ή κακώς) καθιστούσαν τα σχολικά σε φτωχά με αποτέλεσμα να κάλυπτες την ανάγκη σου με διάφορα βοηθήματα.
Στο πανεπιστήμιο το διάβασμα είναι διαφορετικό. Το παν είναι η κατανόηση. Και σου δίνονται πάλι οι βασικές γνώσεις σε ένα μάθημα και εξειδικευμένες σου δίνεται το περιθώριο να ερευνήσεις μόνος σου. Αυτό σε καθιστά επιστήμονα.. Το ψάξιμο...
Συνεπώς υπάρχει χαώδης διαφορά στα δύο ιδρύματα και ένας λόγος ειναι οι πανελλήνιες εξετάσεις. Σαφώς υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, όμως αυτές είναι η κινητήριος δύναμη και ο η συμμετοχή σ'αυτές ο σκοπός κάθε μαθητή.Ελπίζω να βρεθεί κάποιος τρόπος ώστε οι μαθητές να σταματησουν να θεωρούν τα μαθηματικά ως ένα σωρό από "μπούσουλες" για να λύνονται οι υπάρχουσες ασκήσεις και να στραφούν στη λογική με την οποία κάποιος σκέφτηκε την επίλυσή τους και κατά προέκταση όλη τη μαγεία της επιστήμης των άψυχων αριθμών....